Refleksologia ucha wywodzi się z aurikuloterapii, w której poprzez stymulowanie punktów znajdujących się na uchu, terapeuta może oddziaływać na cały organizm za pośrednictwem układu nerwowego.
W aurikuloterapii używa się zazwyczaj igieł do akupunktury, sondy do akupunktury czy stymulacji prądem. Natomiast w refleksologii ucha terapeuta pracuje na punktach usznych wyłącznie palcami, co powoduje, że zabieg jest bezbolesny i sprzyja głębokiemu odprężeniu.
Punkty akupunkturowe na uszach były znane już w starożytnych Chinach.
Spójna metoda diagnostyki i leczenia poprzez aurikuloterapię opracował francuski lekarz Paul Nogier
W 1957 r. dr Paul Nogier, opracował mapę somatotopową ucha, opartą na koncepcji odzwierciedlenia odwróconego płodu.
W 1980 roku Terrence Oleson z Kalifornijskiego Uniwersytetu w Los Angeles, przeprowadził badanie metodą podwójnie ślepej próby, w którym potwierdził dokładność diagnozy z ucha. Późniejsze badania skupione były na skuteczności akupunktury ucha w terapii uzależnień (protokół NADA).
W 1982 roku Bill Flocco z USA stworzył i spopularyzował pojęcie „Refleksologia ucha”.
W czasie sesji refleksologii ucha wybieramy do stymulacji kilka punktów związanych z dolegliwością, która zgłasza klient. W naszym gabinecie często łączymy refleksologię ucha z refleksologią twarzy lub stóp w czasie jednej sesji dla uzyskania jak najbardziej korzystnych efektów.
W czasie sesji często pojawia się odczucie głębokiego odprężenia, zabieg może przynieść zdecydowaną ulgę w bólu.